Cuda i dziwy, czyli kim są Freaki
Freak z angielskiego w najprostszym tłumaczeniu to dziwak. Ktoś kto zachowuje się dziwnie, nietypowo, sprzecznie albo dziwnie wygląda – może być nawet zdeformowany. Jaka jest funkcja takich jednostek w obecnym społeczeństwie?
Rolą freaka jest triggerowanie reszty społeczeństwa z tym co w nich wyparte i uznane za zbyt dziwne, by pokazać to ludziom. Dlatego to osoby uznawane przez innych za dziwne, niezrozumiałe czy też irracjonalne w swym zachowaniu bywają odsuwane, napiętnowane, wyśmiewane czy najzwyczajniej w świecie bagatelizowane.
Freak w swej istocie z kolei, ma niesamowicie silną potrzebę ujawnienia tego, co odbiera za swą własną i unikatową esencję. Stawia się na przeciw społeczeństwa jako ten, któremu nie zależy na społecznej opinii, czy też statusie i płynących z niego benefitach.
Drogi do swej gratyfikacji upatruje w poczuciu bycia zrozumiałym albo chociaż przyjętym w swej odmienności. Chce się czuć ponad narzucone mu przez społeczność zasady i normy, na które nie ma w sobie zgody.
Nie interesuje go główny nurt, nie szuka dróg na skróty. Idzie tak jak czuje, w swoim tempie, w kierunku serca. Często błądzi – w poszukiwaniu czegoś nowego. Lubi niezbadane lądy, choć niekoniecznie wobec każdego jest ufny.
W swych zachowaniach bywa często ekscentryczny, nie zawsze w przyjemny dla innych sposób. Czasem jego zachowanie ma ściągnąć atencję otoczenia, a czasem wręcz paradoksalnie jej pozbawić.
Freak freakowi nie równy ani w swych upodobaniach manifestacyjnych ani tym bardziej w intensywności prezentowanych przez nich zachowań. Jedni są nimi na stałe w całej swej okazałości począwszy od wyglądu przez zachowania kończąc na całym stylu życia, a drudzy przejawiają to rzadziej lub częściej. Zależy od etapu Drogi jak i charakterystyki jej ścieżki.
Swoją drogą – czy freak kształtuję Drogę czy to ona kształtuje jego? Sami nie wiedzą. Się głowią nad tym lub z tego śmieją. Na pewno kluczowym zagadnieniem jest to, który z nich stoi w totalnej i bezkompromisowej opozycji względem systemu, który rozbija go od środka dostosowując się do systemu na tyle na ile trzeba, a który przeobraża się sporadycznie w tę formę, tylko jako upust długo tłumionych impulsów, które nagle w bardziej sprzyjającym gronie mogą być ujawnione.
Być freakiem to być czymś innym od otoczenia – wyróżniać się. Czasem tak po prostu dla zabawy, żeby sprawdzić co się stanie, jak zareaguje rzeczywistość. Do jakich granic niebywałości można ją nagiąć?
A czasem po to, by dać ujście swej podświadomości i obszarom psychiki, które na co dzień się tłumi.
W swej chorej, ciemnej formie często przejawia zachowania destrukcyjne lub autodestrukcyjne. Nie szanuje granic, nie uznaje taktu ani tabu, a nawet posuwa się do zachowania z poziomu kata, np. taki Joker. Może cechować się wtedy zachowaniami psychotycznymi, perwersyjnymi oraz apodyktycznymi.
Zdarza się, że miewa problemy z przyjęciem krytyki własnych poczynań lub nonszalancko je bagatelizuje. Stawia się wtedy w roli jednostki niezrozumiałej i nieszczęśliwej, nacechowanej poczuciem osamotnienia. W efekcie czego przejawia jeszcze bardziej temperamentne zachowania lub wybiera pustelnię i uporządkowanie swego wewnętrznego nieładu w samotności.
Nie boi się jej. Nie jest mu niczym obcym. Ale z utęsknieniem wypatruje radości płynącej zarówno z zabawy w swoim wewnętrznym świecie jak i możliwości spotkania się dwóch lub kilku światów, gdzie zachodzi rezonans podobieństwa w dziwnościach i zajawkach. Niezależnie od okoliczności życiowych, każdego freaka cechuje umiłowanie do pasji, aniżeli gonitwa za statusem społecznym czy porzucanie swych marzeń na rzecz dóbr materialnych. Jak już, to ci bardziej zintegrowani, starają się przejawiać oba te aspekty równocześnie w swym życiu. Bez pasji nie bije ich serce – bez serca stają się czymś wykrzywionym, zgorzkniałym, jakby byli atrapą samych siebie.
Istotnym elementem aspektu freaka w psyche jest jego podłoże oraz strategie przejawów. Czy freak czuję się akceptowany takim jaki jest czy nie? Jeśli nie, to czy umie to zaakceptować sam w sobie i dalej ma się dobrze, czy na odwrót – rozpoczyna wewnętrzną walkę w swej osobowości o to jakim być, jak się prowadzić oraz jak się pokazywać na zewnątrz? Albo co gorsza wybiera ścieżkę testowania granic cudzych jak i własnych nakręcając spiralę szaleństwa.
Freak wie, że akceptacji na zewnątrz może szukać tylko u innych freaków, stąd też nie raz jego nagłe wybuchy dziwności i głupawek, mające na celu sprawdzenie tego, kto inny w otoczeniu podłapie ten motyw i wejdzie w to razem z nim, a kto jest w neutralności lub polaryzacyjnej kontrze. Reprezentuje dziwność i odmienność, a ta przecież może być zarówno ciekawa jak i odstraszająca. To coś czego jeszcze nie było w takiej formie. To nowe i nieznane. Stąd też może budzić lęk jak i opór.
Archetyp Freaka ceni sobie abstrakcję, magię, psychodelię oraz surrealizm. Stąd też przejawiany jest zazwyczaj przez wszelakiej maści artystów, performerów, cyrkowców, ale również medium oraz szamanów. Wszystkie te role mają na celu pokazać ludziom inne światy niż ten, który ich otacza na co dzień. Używają do tego gadżetów, wizerunku, niebywałych ruchów, odgłosów, nieistniejących języków czy po prostu opowieści. To po to by rozbić racjonalny umysł odbiorców, a następnie zabrać ich w podróż po ich własnej duszy jak i podświadomości. W końcu ich rolą jest ujawniać to co było do tej pory zakryte, wyparte czy też nieuznane. Zarówno w nich samych jak i w kolektywie.
Nie jest to łatwa rola, nie jest też uznawana w świecie głównego nurtu, a tak bardzo nam wszystkim potrzebna. Bez zdrowego szaleństwa popadamy w to chore. A koniec końców szaleństwo jest aspektem człowieczeństwa i długo tłumione przeobraża się zbyt często w zaburzenia i choroby. Nie tędy droga. Każdy freak powie, że należy dać mu ujście. W końcu kto z nas nie lubi zdrowych wariatów i wariatek?
Pytanie jak to zrobić?
Można poprzez taniec, wygłupy, sztukę, zabawę słowem, wizerunkiem, muzyką, obrazem, impro teatralne, przebierane imprezy itp. Można też poprzez nieszablonowe podejście do życia, czyli tzw. szalone decyzje, irracjonalne podejście, które być może nie kalkuluje się z poziomu racjonalnego umysłu, za to jest swoistą potrzebą z głębi. To pójście za jakimś marzeniem, nawet gdy wszyscy to odradzają. To psoty i wygłupy tam, gdzie to nie przystoi. To beztroska dziecięca w ciele 40- czy 60-latka. To pozwolenie sobie na coś nowego, co nie mieściło się dotąd nawet w sferze fantazji.
Dla freaka ważne jest przede wszystkim tu i teraz, beztroska, spontaniczność oraz bycie sobą niezależnie od okoliczności życiowych. A wtedy w jego świecie wszystko jakoś samo się ułoży 😉
Tytułowe foto artykułu – Aga Sitko
O autorze:
Jakub Stąpór – na swej ścieżce pracy ze świadomością korzystam z różnych technik terapeutycznych i duchowych dobierając je intuicyjnie w zależności od potrzeb osoby, która do mnie przychodzi. Jako szaman często kanalizuję przez siebie różne energie po to, by historia mogła opowiedzieć się w pełni lub w nowym świetle.
Od 2018r. pracuję indywidualnie i grupowo z ludźmi z całej Polski pomagając w integracji cienia i odkryciu swego potencjału. Sesje oraz warsztaty mają charakter podróży transowych, podczas których prowadzony przez pole korzystam z ustawień systemowych, archetypów, medycyny kręgu, kontaktu fizycznego, werbalizacji i różnych technik terapeutycznych pomagając w dotarciu do wypartych emocji i uwolnieniu ich, transformacji przekonań, przekroczeniu własnych mechanizmów obronnych, integracji aspektu męskiego i żeńskiego, odzyskaniu kontaktu z wewnętrznym dzieckiem oraz uzdrowieniu rodu i pojednaniu się z przodkami. Pracuję też na poziomie poprzednich wcieleń, transformacji karmy i usuwania paktów dusz.
Ponadto trzymam przestrzeń męskich i mieszanych kręgów, prowadzę kanał na Youtube oraz piszę artykuły. Zapraszam 🙂
Kontakt:
e-mail: herku@vp.pl
tel.: 720 899 185
W kontekście artykułu jeśli interesuję cię zintegrowanie swego szaleństwa, czy archetypu Głupca (Freaka) to zapraszam na sesję, gdzie popracujemy z archetypami poprzez ustawienia.